Arsip Seni Artis Unggulan: Lawrence W. Lee

Ketemu artis saka arsip seni. Asli sing asli, paling misuwur amarga citra shamanistik sing khas, Lawrence nglukis kanggo para penggemar seni Southwestern ing studio ing Arizona. Merek sing kuwat lan bisa dingerteni ora sengaja. Pengusaha sing cerdas iki ngerti para pamirsa lan bakal ketemu karo selerane. Karya Lawrence nggambarake warna lan tema Southwest Amerika ing kabeh mistik lan sihir. Pendekatan seni sing cerdas lan strategis iki ngidini Lawrence entuk urip mung minangka seniman wiwit 1979, adol lukisan jutaan dolar.

Sumber saran karir seni sing ora ana larang regane, Lawrence nuduhake carane nggawe seni sing dikarepake para panuku, manawa kanthi riset kanthi ati-ati babagan basis klien utawa ngembangake gaya nalika owah-owahan pasar.

Pengin ndeleng luwih akeh karya Lawrence W. Lee? Dolan maring iku.

1. GAMBAR DUkun LAN GAMBAR KULON AMERIKA ING KARYAMU. Saka ngendi sampeyan entuk inspirasi lan kepiye papan sing sampeyan urip mengaruhi gaya sampeyan?

Aku wis urip paling urip ing Tucson, Arizona. Aku pindhah menyang kene nalika aku ana 10 taun lan sekolah ing Northern Arizona University. Ing kana aku ngerti sethithik babagan budaya Navajo lan Hopi. Nalika aku dadi mahasiswa pascasarjana, kanca sekamarku yaiku Hopi sing lair ing Mesa Kedua lan isih duwe bojo lan anak. Saka wektu kanggo wektu, aku lan dheweke mlebu ing truk pickup lawas lan nyopir ing dataran Arizona Lor ing wayah esuk sing pedhut liwat papan sing paling gaib. Bojone pancen apikan karo aku crita saka tradhisi Hopi, kayata crita Spider Woman sing mulang wong carane nenun. Aku ora ngerti apa iku alesan langsung kanggo apa aku mengkono, nanging aku ora bakal lali raos sing surged liwat kula nalika kita ndamel liwat ara-ara samun iki dalan karo mesas ungu ing kadohan, kaya werna emas pisanan. saka srengenge. wiwit nyerang lingkungan kita. Gambar kasebut kuwat banget nganti pirang-pirang dekade tetep ana ing aku.

Nalika aku miwiti nuduhake seni, aku nggambar gambar wong. Aku panginten aku nindakake iku gedhe, nanging wong ing pameran seni ngandika, "Yagene aku pengin wong aku ora ngerti hanging ing tembok?" Kaya sing dakkandhakake, aku ora bisa ngedol lukisan kasebut. Aku elinga - liwat kabut pirang-pirang dekade - aku ana ing ruang tamu nangisi kahanan sing sedhih iki lan ndeleng gambar profil wong wadon sing aku entuk saka galeri. Aku ana ing sisih kidul-kulon, mula aku mutusake nambahake sisih kidul-kulon ing gambar kasebut. Aku sijine pena ing rambute lan njupuk lukisan bali menyang galeri. Didol ing minggu. Piwulang saka kedadean iki jelas - sanalika aku nambahake kaya wong India Amerika - gambar kasebut dadi dikarepake. Aku temen maujud sing wong sing teka kanggo Tucson, apa ngunjungi utawa manggon, wis akèh apa karo budaya Indian Amérika. Aku kudu nggawe keputusan saiki aku nemokake yen aku bisa ngowahi lukisan sing ora dikarepake dadi bagian saka budaya romantis sing bisa digawa menyang omah. Aku kudu teka kanggo istilah karo apa aku wanted kanggo tindakake dalan iki utawa ora, lan aku mutusaké sing iku worth iku. Kanthi nambahake wulu, manik-manik, lan kalung balung, aku bisa nggambar gambar wong-wong sing arep dakgambar, lan kayane regane sithik. Peralatan nambah tokoh sing digawe lan dadi bagian integral saka pikiranku babagan tokoh kasebut, lan ora mung kanggo nambah venality. Aku wis nggawe dhuwit apik wiwit 1979 lan wis adol mayuta-yuta dolar lukisan worth.

2. BAGIAN KARYAMU SING BLUR ANTARA REALISME LAN ABSTRAKSI. KENAPA KOWE CAMPUR UNSUR LAN KEPIYEN KOWE NDELOK GAYA KOWE?

Aku kuliah ing taun 1960-an, lan ing taun 1960-an, yen sampeyan lagi nyiapake gelar Bachelor of Fine Arts, sampeyan wis samesthine kanggo nindakake karya abstrak utawa non-objektif. Karya figuratif dianggep minangka antiquarian, ora cukup modern. Kabeh sing kudu diomongake babagan sosok manungsa wis diomongake lan ora penting maneh. Aku narik kawigaten saka urip kaya wong liya, nanging ora nindakake karya figuratif sing penting amarga aku bakal dipoyoki ing kelas lan ora entuk gelar. Nanging sanalika sawise lulus, aku nampa komisi saka kepala perpustakaan Universitas Arizona Utara kanggo nggawe enem lukisan kanggo perpustakaan anyar sing lagi dibangun. Aku wis rampung Bachelor of Arts lan ora perlu sumelang ing bab nyenengake profesor, supaya aku mutusaké kanggo nggawe gambar figurative longgar adhedhasar Coleridge Kubla Khan geguritan.

Iki minangka wiwitan, lan aku rumangsa duwe sifat aneh. Nalika taun-taun kepungkur, tokoh-tokoh kasebut njupuk urip dhewe. Sacara struktural, dheweke wis dadi tokoh sing ora mungkin sacara anatomis, sing diarani meh manungsa. Aku bubar duwe kesempatan kanggo ndeleng sawetara perkara sing ditindakake ing kuliah lan ora suwe sawise lulus. Aku stunned kanggo ndeleng bunderan cilik, umpluk, whorls, whorls, lan tokoh ing wong sing dhuwur banget lan Pundhak banget ciut utawa amba banget. Aku ora ngerti gagasan-gagasan iki mlebu ing pikiran seniku kabeh taun kepungkur. Aku ora ngerti yen aku nyanyi lagu sing padha, mung nambah tembung anyar lan ayat anyar.

3. APA SING UNIK ING RUANG STUDIO UTAWA PROSES KREATIF?

Asring ngandika yen baris paling penting ing drawing punika baris pisanan, amarga kabeh liyane disambungake menyang. Aku nggunakake tongkat cilik areng grapevine. Wit anggur ora dadi awu, nanging dadi tongkat areng nalika diobong, yen ora cukup oksigen kanggo pembakaran lengkap. Aku nggunakake bahan liyane nanging wiwit nggunakake iki ing kuliah. Aku digunakake kanggo nggawe baris pisanan lan kanggo mburi drawing. Yen wong teka ing wayah wengi lan nyolong arengku saka wit anggur, aku ora bakal bisa nglukis gambar liyane. Iki alat sing paling aku ngerti. Nalika sampeyan nggunakake soko kanggo puluh, iku dadi extension saka dhewe.

Yen ana owah-owahan, kaya nalika produsen kanvas ngganti pemasok katun, utawa nalika nggawe kanvas kanthi beda utawa nggunakake primer anyar, aku butuh sawetara minggu kanggo adaptasi lan kadhangkala ora bisa. Kadhangkala aku kudu pasir utawa nambah lapisan plester. Wis pirang-pirang taun aku nggunakake sikat, nomer lan gaya sing padha kanggo menehi tandha jeneng ing lukisanku. Iku ekstensi tanganku. Nalika aku wiwit nglukis maneh sawise pensiun, aku ora bisa nemokake sikat kasebut maneh. Aku wis rong taun ngegambar lan isih angel nulis jenengku amarga sikat wis ora padha. Iku drive kula edan. Aku uga nggawe sketsa - nggunakake sikat garing sing ninggalake warna-e cilik ing lembah tenunan. Iki pancen scrubbing, lan nalika sampeyan nggosok nganggo sikat, sampeyan bakal ilang maknane. Dheweke nganggo metu. Sikat sing paling disenengi iku sampurna kanggo aku. Yen aku kudu miwiti nganggo sikat bouncing sing runcing, aku ora bakal bisa nindakake apa sing daklakoni.

4. YOU SERVE loro RESIDENTIAL lan panuku ART PUBLIC. KEPIYE PANGARUH KARIR LAN KEPIYEN KOWE NANGGO KESENIAN PUBLIK?

Pemisahan umum lan pribadi ing situs webku minangka desain sing aku mutusake kanggo nggunakake sawetara sasi kepungkur, senadyan kasunyatan manawa perusahaan lan bisnis wis tuku karyaku nganti pirang-pirang taun. IBM tuku enem potonganku ing pertengahan nganti pungkasan taun 1970-an. Akeh perusahaan lan papan umum wis tuku. Para panuku kudu wani banget amarga lukisanku kuat lan konfrontatif. Aku sinau ing College sing ngirim ora tengah komposisi utawa nggunakake ireng. Nanging aku kudu nglirwakake aturan kasebut supaya bisa nindakake apa sing ana ing sirahku - makhluk sing konfrontatif iki. Ing taun 1970-an, nalika karier saya mandheg, pelanggan utama saya yaiku para pangembang real estate sing sesat, sugih banget, lan duwe pendapat banget ing Southwest. Dheweke kerep tuku lukisanku lan nyelehake sing paling kuat ing meja kanggo nambah kekuwatane lan medeni sapa wae sing ana ing ngarep meja. Ing wiwitan taun 1980-an, ana krisis tabungan lan kredit, kaya krisis perbankan sing lagi wae kita alami. Wong main kanthi cepet lan sembrono miturut aturan. Dumadakan, pangembang multimillionaire iki ora duwe dhuwit lan mlayu saka Departemen Kehakiman.

Dumadakan dodolanku meh ilang. Nanging aku ngerti dhuwit kasebut ora ana ing endi wae: wong liya duwe. Lan aku mutusake manawa saiki kudu ana ing tangan pengacara pangembang. Dadi aku mikir babagan apa sing dikarepake para pengacara ing kantore. Dheweke bakal pengin soko sing katon menyang masa depan sing cerah lan pemukiman sing gedhe. Aku wis paling apik kanggo gawe marem kepinginan maye ing sisih pengacara lan mbalikke nomer sandi. Aku nggambar saka mburi. Aku bisa nindakake amarga kabeh jinis upacara India kalebu kostum sing apik banget. Padha cetha nunggu soko, lan iku mestine dadi mangsa padhang. Sanalika aku nindakake, lukisanku wiwit laris maneh. Sawise sawetara taun lan sawise cukup wong takon, Aku tak nomer sandi bali.

5. KENAPA KOWE MULAI LUKISAN LANSKAP LAN TAKSIH URIP SAwise Dukun Meh EKSKLUSIF DICAT?

Lukisanku banget kuat lan meh kabeh duwe kontak mata konfrontatif. Ing akeh kasus, wong ora ngandel yen cocok kanggo papan umum, mula kanggo pisanan ing 40 taun, aku nindakake lanskap maneh. Aku nemokake bagean saka aku sing kudu ditindhes nalika ngupayakake karir. Aku kudu gawe uwong yakin wong iku oke kanggo tresna Lawrence Lee, sing ora pocapan shamanistic quasi-Amerika Indian. Wiwit taun 1985, aku dadi artis lan anggota Klub Kerang Gunung pribadi. Iki diadegake ing 1948 dening klompok pemain polo enom sing sugih sing mutusake kudu duwe papan dhewe. Dheweke seneng seni barat daya, utamane seni koboi. Dheweke miwiti pameran seni taunan kanggo ngumpulake dhuwit, lan dadi sukses sing narik sawetara seniman lan koboi sing paling apik ing Southwest. Yen sampeyan ora duwe proyek ing MO, sampeyan ora ana apa-apa.

Ing taun 1980-an, umume anggota pendiri ninggalake utawa tilar donya, lan siji wong mutusake sapa sing bakal melu pertunjukan kasebut. Sampeyan kudu mlebu ing garis pandang wong iki supaya bisa nelpon sampeyan lan teka ing studio sampeyan. Ing wektu iki, dheweke bakal nggawe keputusan pungkasan. Dheweke duwe pertunjukan taunan sing isih apik banget nanging biasane kerja koboi. Nanging karyaku tansah gedhe banget lan aneh banget. Aku ora ngerti kenapa dheweke mutusake supaya aku mlebu. Dadi ing taun iki aku mutusake kanggo nindakake sawetara perkara khusus kanggo wong-wong sing pindhah menyang MoD saben taun. Dadi aku mikir babagan sepatu bot lan spurs. Aku kudu ngetrapake kemampuan seni kanggo subyek tartamtu iki. Ing kabeh bagean iki, aku njupuk subset saka formulir sing luwih gedhe. Aku bisa fokus ing ngisor boot, stirrup, utawa bagéan spur saka pelana amarga aku mikir. Aku biasane nyoba nggabungake sawetara disonansi kognitif menyang karyaku, kaya gelembung utawa kupu-kupu, lan aku ora ngerti apa sing bakal kedadeyan sabanjure. Mlaku menyang lapangan iki minangka keputusan bisnis lan lair saka kapercayan yen, ing pungkasan karirku, aku bisa nggambar gambar sing apik sing ora shamanistic.

6. KESENIANMU DIKUMPULE SELURUH DUNIA ING TEMPAT KOTA JEPUN, CHINA LAN EROPAH. LANGKAH APA YANG ANDA LAKUKAN UNTUK Adol SENI NJAWI AS LAN OLEH PENGENALAN INTERNASIONAL?

Umumé, aku ora kudu njupuk siji langkah ing njaba Tucson kanggo nindakake iki, amarga iki panggonan kanggo lelungan saka kabeh ndonya ing dhewe. Arizona nduwe Monument Valley, Grand Canyon, lan Old Pueblo. Wong-wong teka ing kene saka sak ndonya lan pengin njupuk omah sihir, mula seniku sampurna. Aku ngerteni saka galeri utawa kanca-kanca yen kolektor asing duwe salah sawijining karyaku. Ana sing bakal kandha: "Oalah, galeri iki ngirim salah sawijining karya sampeyan menyang wong ing Shanghai." Kanggo ombone gedhe, sing kedadeyan. Aku duwe pertunjukan solo ing Paris, nanging uga amarga desainer busana saka Paris sing lagi liburan ing Tucson ngubungi aku amarga dheweke pengin nuduhake karyaku ing kana.

7. Sampeyan wis menyang nomer nyengsemaken saka pameran utama. KEPIYEN NYIAPAKE ACARA IKI LAN NASIHAT APA SING KOWE DADI ARTIS LAIN?

Siji-sijine sing ora dingerteni para seniman yaiku umume wong pengin tuku seni sing bakal manggon ing omah karo dheweke. Ing wilayah njaba New York, Los Angeles, Brussels, etc., yen sampeyan nggawe Piece saka seni konsep dhuwur sing statement devolution manungsa diwakili dening rubberized umpluk Cacing dilereni soko tugas saka langit-langit ndhuwur pools bayi kapenuhan artificially sweetened kopi. , sampeyan mbokmenawa ora bakal nemokake wong kanggo tuku kanggo omah. Sampeyan kudu ngerti yen sampeyan pengin nggawe urip kaya iki, sampeyan kudu pindhah menyang kutha sing nampa seni iki. Saranku: deleng seni sampeyan kaya-kaya sampeyan bakal tuku potensial. Yen sampeyan nindakake iki, sampeyan bakal bisa ngerti akeh.

Taun kepungkur aku nuduhake ing San Francisco lan ora bisa adol apa-apa. Aku nandhang sungkowo nganti aku mikir babagan iki lan nindakake riset lengkap. Aku nemokake manawa ing pirang-pirang omah sing diduweni wong sing bisa tuku karyaku, temboke cilik banget. Yen aku manggon ing San Francisco, Aku bakal ngerti iki meh instinctively. Yen aku manggon ing omah Victoria lawas telung crita cedhak Union Square, apa jenis iku aku arep kanggo nyelehake ing tembok sandi? Ing Tucson, umume wong pengin barang-barang kanthi bakat Southwestern ing temboke, kajaba dheweke lair lan gedhe ing Boston lan pengin nggawa kapal layar. Penting kanggo ngerti panggonan ing ngendi para panuku potensial sampeyan manggon. Yen sampeyan dadi panuku potensial, apa sing sampeyan pengin ngerti babagan artis kasebut? Yen sampeyan duwe pitakonan babagan artis, panuku potensial sampeyan bakal duwe pitakonan sing padha babagan sampeyan. Ing tembung liyane, nglakoni sing paling apik kanggo ngerteni apa sing dikarepake pelanggan potensial lan nyoba menehi.

Pengin ngatur lan tuwuh bisnis seni lan njaluk saran karir seni liyane? Subscribe gratis