Sumpah Horatii: apa keunikan saka mahakarya Jacques-Louis David

David ora duwe kesempatan ora dadi misuwur. Dhèwèké ngripta karya sing nggegirisi jagad seni.

Ing taun 1784, 5 taun sadurunge Revolusi Prancis, dheweke nggawe Sumpah Horatii. Dheweke nulis kanggo Raja Louis XVI. Nanging dheweke dadi simbol saka wedi revolusioner.

Apa sing ndadekake dheweke unik? Lan kenapa lukisan sing adhedhasar crita saka sejarah wong Romawi, sing urip ing abad kaping XNUMX SM, nyenengake para kontemporer David? Lan sing paling penting, kenapa ing bumi iki nyenengake ati kita karo sampeyan?

Plot saka lukisan "Sumpah saka Horatii"

Minangka biasane kasus karo lukisan kuwi, akeh dadi cetha sawise sinau plot.

David njupuk minangka basis crita saka sejarawan Romawi kuna Titus Livius.

Sepisan, 25 abad sadurunge, rong kutha saingan: Roma lan Alba Longa. Serangan sing terus-terusan ngrusak saben liyane. Lan ing wektu sing padha, loro-lorone uga duwe mungsuh njaba - barbarians.

Mulané, para panggedhé ing kutha-kutha padha mutusaké kanggo ngleremaké kaluhurané lan mupakat. Ayo perang prajurit sing paling apik mutusake perselisihan sing wis suwe. Lan sing menang bakal dadi prajurit sing slamet ing perang.

Telung sadulur saka kulawarga Horatii dipilih saka Roma. Saka Alba Longa, telu sedulur saka kulawarga Curiatii. Kajaba iku, kulawarga kasebut disambungake kanthi hubungan kulawarga. Lan sedulur-sedulur kuwi padha sepupu.

Dadi, David nggambarake carane sedulur-sedulur Horace sumpah marang bapakne bakal menang utawa mati. Kajaba iku, adegan iki ora ana ing sajarah Titus Livius.

Nanging, iku pemandangan iki nemokke dening David piyambak sing banget akurat nuduhake worldview saka Romawi kuna. Kuwajiban marang Tanah Air luwih penting tinimbang kewajiban marang kulawarga. Tugase wong wadon kudu manut, wong lanang kudu berjuang. Peran Pahlawan luwih penting tinimbang peran Bojo lan Bapak.

Iku pancene. Wanita Romawi kuna ora duwe hak campur tangan ing urutan iki. Lan ing gambar David iki banget dibayangke.

Wong pahlawan. Kabeh otot padha tegang. Padha ngadeg lan siap perang. Sumpah kanggo nylametake Roma keprungu banget. Lan ora preduli yen anak-anake bakal ditinggal tanpa bapak, bojo tanpa bojo, wong tuwa tanpa putra.

Ing kasus apa wae, kulawarga bakal nandhang kerugian, kerugian serius. Lan ora ana sing siap nindakake apa-apa. Tugas kanggo Roma luwih penting.

Kita ndeleng telung wanita sing ringkih lan nandhang sangsara sing ngerti babagan iki. Nanging dheweke ora bisa nindakake apa-apa ...

Ibune sedulur-sedulur ngrangkul putune. Iki anak saka salah siji prajurit ngadeg. Bojone lungguh nyedhaki awake dhewe. Lan dheweke adhine siji saka sedulur ... Curiatii.

Mulane, kita ngomong bab karusakan mbesuk saka loro kulawarga, lan ora siji. Wong wadon iki bakal duwe sedulur lanang utawa bojo. Paling kamungkinan loro.

Ing tengah kita ndeleng Camilla, adhine saka sedulur Horatii. Dheweke tunangan karo salah sawijining sedulur Curiatii. Lan kasusahane ora ana watese. Dheweke uga bakal kelangan tunangan utawa sedulure. Utawa mungkin kabeh wong.

Nanging aja mikir yen sedulur Horace wis siyap perang, amarga iku kewajiban lan ora bisa mbantah bapak. Lan ing jero, dheweke bingung. Dheweke uga sedhih babagan pamisahan sing langgeng saka ibune, garwane, adhine. Bapakné njaluk sumpah, lan dhèwèké mikir, ”Yagene aku butuh iki? Iki anak-anakku."

Ora. Tragedi iku ora. Sawise kabeh, kita ngerti kelanjutane crita iki. Apa maneh wong-wong iki, sawise sumpah iki ...

Perang bakal kelakon. Mung siji saka Horatii bakal urip. Roma bungah: menang.

Prajurit bali menyang omah. Lan dheweke weruh yen adhine Camilla nangisi tunangane sing wis mati, sing tilar donya saka kulawarga Curiatian. Ya, dheweke ora bisa nahan eluhe. Dheweke tresna marang dheweke. Kanggo dheweke, luwih penting tinimbang Roma.

Sadulure nesu banget: kepiye dheweke luwih tresna marang wong lanang tinimbang tresna marang Roma! Lan matèni adhine.

Warrior mutusake kanggo ngadili. Nanging bapake, sing putri Camilla, ngomong babagan pertahanan! Dheweke njaluk pengadilan supaya ngapura Horace, amarga dheweke nindakake tugas ing Tanah Air tinimbang tresna marang adhine. Lan dheweke pancen bener kanggo mateni dheweke ...

Ya beda jaman, beda adat. Nanging banjur kita bakal éling sing kita duwe soko ing umum karo wong-wong mau. Ing sawetoro wektu, aku ngusulake kanggo ndeleng sapa sing dadi inspirasi David lan apa keunikan karyane.

Sing inspirasi Jacques Louis David

David mbedakake kekuwatan lanang lan semangat juang karo kelembutan feminin lan rasa tresna marang kulawarga.

Kontras sing kuwat banget iki ana ing komposisi gambar kasebut.

Wong lanang "setengah" gambar kabeh dibangun ing garis lurus lan sudhut sing cetha. Wong lanang diulur, pedhang diunggahake, sikil dipisahake. Malah tampilan langsung, piercing papan.

Lan wadon "setengah" iku adi lan Gamelan. Wong wadon lungguh, reclining, tangane ditulis ing garis wavy. Dheweke katon luwih murah lan, kaya-kaya, ing posisi subordinatif.

Kita uga ndeleng warna. Sandhangane wong lanang warnane padhang, wong wadon luntur.

Ing wektu sing padha, papan ing sakubenge pertapa lan ... lanang. Kothak lantai lan lengkungan kanthi kolom Doric sing angel. Dawud, kaya-kaya, negesake manawa jagad iki tundhuk karo kekarepane wong lanang. Lan ing latar mburi kaya mengkono, kelemahane wanita luwih dirasakake. 

Kanggo pisanan, Titian wiwit nggunakake efek nggambarake opposites ing karya. 2,5 abad sadurunge Dawud.

Master Renaissance nggunakake kontras utamané striking antarane ayu lan elek ing lukisan karo Danae ayu lan prawan njijiki.

Mesthi wae, ora tanpa pengaruh Poussin, sing nggawe gaya klasikisme ing abad kaping 1,5, XNUMX abad sadurunge David.

Kita malah bisa ketemu prajurit Romawi karo wong, sing temenan inspirasi David karo pose kanggo nggawe "Sumpah saka Horatii" (ing pojok kiwa ngisor).

Mulane, gaya David diarani neoclassicism. Sawise kabeh, kang mbangun lukisan ing warisan picturesque saka Poussin lan worldview saka donya kuna.

Ramalané Dawud

Dadi, David nerusake karya Poussin. Nanging antarane Poussin lan David lay abyss - jaman Rococo. Lan dheweke minangka kebalikan saka neoclassicism.

"Sumpah Horatii" pranyata dadi watershed antarane rong donya: lanang lan wadon. Donya katresnan, hiburan, gampang lan donya getih, mbales, perang.

David minangka sing pisanan ngrasakake owah-owahan jaman. Lan dheweke nyelehake wanita sing lembut ing jagad lanang sing ora kepenak lan ketat.

Iki minangka lukisan sadurunge "Sumpah Horatii". Mung sing garis banget streamlined lan wavy: flirting lan ngguyu, intrik lan katresnan crita.

Lan iki kedadeyan sawise: revolusi, pati, pengkhianatan, pembunuhan. 

David prédhiksi prekara sing bakal teka. Bakal ana perang lan bakal ana korban. Dheweke nuduhake iki ing conto loro kulawarga: Horatii lan Curiatii. Lan 5 taun sawisé lukisan gambar iki, kacilakan kasebut teka ing meh saben kulawarga. Revolusi Prancis wis diwiwiti.

Mesthine, wong-wong jaman saiki padha bingung. Piyé carané Dawud nyipta karya kuwi ing wayah wengi Revolusi? Wong-wong kuwi nganggep dhèwèké nabi. Lan lukisané wis dadi simbol perjuangan kanggo kamardikan.

Senajan pisanan David wrote iku kanggo pesenan kanggo Louis XVI. Nanging iki ora ngalangi dheweke banjur milih kanggo eksekusi pelanggan.

Ya, master ana ing sisih revolusi. Nanging ora masalah. Lukisan dheweke minangka ramalan sing langgeng. Ora ketompo carane hard kita nyoba, sajarah iku cyclical. Lan kita ngadhepi pilihan maneh lan maneh.

Ya, donya kita saiki ngerti regane kulawarga. Nanging sawise kabeh, bubar kita ngalami medeni banget saka pilihan. Nalika bapak nglawan anak lanang, lan sedulur lanang nglawan sedulur. 

Mula, gambar kasebut nggumunake ati kita. Kita isih ngelingi akibat saka pilihan sing elek. Malah miturut critane para leluhur. Mulane, sajarah kulawarga Horatii ndemek kita. Senajan wong-wong iki urip 27 abad kepungkur.

***

komentar maca liyane ndeleng ngisor. Padha asring tambahan apik kanggo artikel. Sampeyan uga bisa nuduhake pendapat babagan lukisan lan seniman, uga takon marang penulis.