Perspektif linear ing lukisan. Rahasia utama
Isi:
Akèh-akèhé lukisan lan fresko sajrone 500 taun kepungkur wis digawe miturut aturan perspektif linear. Dheweke sing mbantu ngowahi ruang 2D dadi gambar 3D. Iki minangka teknik utama para seniman nggawe ilusi kedalaman. Nanging adoh saka tansah, master tindakake kabeh aturan saka construction perspektif.
Ayo goleki sawetara mahakarya lan deleng kepiye para seniman nggawe ruang liwat perspektif linear ing wektu sing beda-beda. Lan kok padha kadhangkala nerak sawetara aturan dheweke.
Leonardo da Vinci. Perjamuan pungkasan
Sajrone Renaissance, prinsip-prinsip perspektif linear langsung dikembangake. Yen sadurunge seniman mbangun spasi kanthi intuisi, kanthi mripat, banjur ing abad kaping XNUMX padha sinau mbangun kanthi matematis kanthi akurat.
Leonardo da Vinci ing pungkasan abad kaping XNUMX wis ngerti kanthi becik carane mbangun spasi ing pesawat. Ing fresco "The Last Supper" kita ndeleng iki. Garis perspektif gampang digambar ing sadawane garis langit-langit lan gorden. Padha nyambung ing siji titik ilang. Liwat titik sing padha ngliwati garis cakrawala, utawa garis mata.
Nalika cakrawala nyata digambarake ing gambar, garis mripat mung liwat ing persimpangan langit lan bumi. Ing wektu sing padha, paling kerep ana ing area pasuryan karakter. Kabeh iki kita mirsani ing fresco Leonardo.
Titik sing ilang ana ing wilayah pasuryan Kristus. Lan garis cakrawala liwat mripate, uga liwat mripate sawetara rasul.
Iki minangka konstruksi buku teks ruang, dibangun miturut aturan perspektif linier LANGSUNG.
Lan papan iki dipusatake. Garis cakrawala lan garis vertikal sing ngliwati titik sing ilang dibagi dadi 4 bagean sing padha! Konstruksi iki nggambarake pandangan jagad jaman kasebut kanthi kepinginan sing kuat kanggo harmoni lan keseimbangan.
Salajengipun, konstruksi kaya mengkono bakal kurang lan kurang. Kanggo seniman, iki bakal dadi solusi sing gampang banget. Padha bjotosan lan pindah garis vertikal kanthi titik ilang. Lan mundhakaken utawa nyuda cakrawala.
Malah yen kita njupuk salinan saka karya Raphael Morgen, digawe ing siji saka XNUMX-XNUMX abad, kita bakal weruh sing ora bisa ... tahan centricity kuwi lan pindah garis cakrawala luwih dhuwur!
Nanging ing wektu iku, mbangun spasi kaya Leonardo minangka terobosan luar biasa ing lukisan. Nalika kabeh wis diverifikasi kanthi akurat lan sampurna.
Dadi ayo ndeleng kepiye ruang digambarake sadurunge Leonardo. Lan kok "Perjamuan Terakhir" dheweke katon khusus.
fresco antik
Seniman kuna nggambarake ruang kanthi intuisi, nggunakake perspektif observasional. Mulane kita ndeleng kesalahan sing jelas. Yen kita nggambar garis perspektif ing fasad lan permukaan, kita bakal nemokake telung titik sing ilang lan telung garis cakrawala.
Saenipun, kabeh garis kudu konvergen ing siji titik, sing dumunung ing garis cakrawala sing padha. Nanging amarga papan kasebut dibangun kanthi intuisi, tanpa ngerti dhasar matematika, pranyata kaya ngono.
Nanging sampeyan ora bisa ngomong yen iku nyengsarakke mripat. Kasunyatane yaiku kabeh titik sing ilang ana ing garis vertikal sing padha. Gambar kasebut simetris, lan unsur-unsur sing meh padha ing loro-lorone vertikal. Iki sing nggawe fresco seimbang lan estetis.
Nyatane, gambar spasi kasebut luwih cedhak karo persepsi alam. Sawise kabeh, iku angel mbayangno sing wong bisa katon ing cityscape saka siji titik, ngadeg isih. Mung kanthi cara iki kita bisa ndeleng apa sing ditawakake perspektif linear matematika.
Sawise kabeh, sampeyan bisa ndeleng lanskap sing padha kanthi ngadeg, utawa lungguh, utawa saka loteng omah. Banjur garis cakrawala luwih murah utawa luwih dhuwur ... Iki sing diamati ing fresco antik.
Nanging ing antarane fresco antik lan Perjamuan Terakhir Leonardo ana lapisan seni sing gedhe. Ikonografi.
Spasi ing lambang kasebut digambar kanthi beda. Aku propose kanggo njupuk dipikir ing "Trinitas Suci" Rublev.
Andrei Rublev. Trinitas Suci.
Nggoleki lambang Rublev "Trinitas Suci", kita langsung weruh siji fitur. Obyek ing latar ngarep cetha ora digambar miturut aturan perspektif linear langsung.
Yen sampeyan nggambar garis perspektif ing footstool kiwa, bakal nyambung adoh ngluwihi lambang. Iki sing diarani perspektif linear REVERSE. Nalika sisih adoh obyek luwih jembar tinimbang sing luwih cedhak karo sing ndeleng.
Nanging garis perspektif ing sisih tengen ora bakal intersect: padha podo karo saben liyane. Iki minangka perspektif linear AXONOMETRIC, nalika obyek, utamane ora banget elongated, digambarake kanthi sisih sing sejajar.
Yagene Rublev nggambarake obyek kanthi cara iki?
Academician B. V. Raushenbakh ing 80s abad XX nyinaoni fitur saka sesanti manungsa lan narik kawigaten manungsa waé kanggo siji fitur. Nalika kita ngadeg cedhak banget karo obyek, kita bisa ndeleng ing perspektif mbalikke tipis, utawa kita ora sok dong mirsani owah-owahan perspektif. Iki tegese salah siji sisih obyek sing paling cedhak karo kita katon rada cilik tinimbang sing adoh, utawa sisih pinggir katon padha. Iki kabeh uga ditrapake kanggo perspektif observasional.
Miturut cara, iki sebabe bocah-bocah asring nggambar obyek ing perspektif sing mbalikke. Lan dheweke uga ngerteni kartun kanthi papan sing luwih gampang! Sampeyan ndeleng: obyek saka kartun Soviet digambarake kanthi cara iki.
Seniman kanthi intuisi bisa ngira babagan fitur sesanti iki sadurunge ditemokake Rauschenbach.
Dadi, master abad XIX mbangun papan kasebut, mesthine, miturut kabeh aturan perspektif linier langsung. Nanging mbayar manungsa waé kanggo watu ing latar ngarep. Iki digambarake ing perspektif mbalikke cahya!
Artis nggunakake perspektif langsung lan mbalikke ing siji karya. Lan umume, Rublev nindakake perkara sing padha!
Yen latar ngarep lambang digambarake ing kerangka perspektif observasional, banjur ing latar mburi lambang bangunan kasebut digambarake miturut aturan ... perspektif langsung!
Kaya master kuna, Rublev makarya intuisi. Mulane, ana rong garis mata. Kita ndeleng kolom lan lawang menyang portico saka tingkat sing padha (garis mripat 1). Nanging ing sisih langit-langit portico - saka liyane (garis mripat 2). Nanging isih perspektif langsung.
Saiki cepet maju menyang abad kaping 100. Ing titik iki, perspektif linear wis diteliti kanthi apik: luwih saka XNUMX taun wis liwati wiwit jaman Leonardo. Ayo ndeleng carane digunakake dening seniman ing jaman iku.
Jan Vermeer. Pawulangan musik
Cetha manawa para seniman abad kaping XNUMX wis nguwasani perspektif linier kanthi apik.
Waca carane sisih tengen lukisan dening Jan Vermeer (ing sisih tengen sumbu vertikal) luwih cilik saka kiwa?
Yen ing "Perjamuan Terakhir" Leonardo garis vertikal persis ing tengah, banjur ing Vermeer wis ngalih menyang tengen. Mulane, perspektif Leonardo bisa kasebut CENTRAL, lan Vermeer - SIDE.
Amarga prabédan iki, ing Vermeer kita ndeleng rong tembok kamar, ing Leonardo - telu.
Nyatane, wiwit abad kaping XNUMX, papan wis kerep digambarake kanthi cara iki, kanthi bantuan perspektif linier LATERAL. Mulane, kamar utawa aula katon luwih nyata. Sentral Leonardo luwih langka.
Nanging iki ora mung beda antarane perspektif Leonardo lan Vermeer.
Ing Perjamuan Terakhir, kita langsung ndeleng meja. Ora ana perabot liyane ing kamar. Lan yen ana kursi ing sisih, di buwang ing amba kanggo kita? Pancen, ing kasus iki, garis janji bakal ngluwihi fresco ...
Ya, ing sembarang kamar, kabeh, minangka aturan, luwih rumit tinimbang Leonardo. Mulane, ana uga perspektif ANGULAR.
Leonardo nduweni iku sejatine sifate FRONTAL. Tandha kasebut mung siji titik sing ilang, dumunung ing gambar kasebut. Kabeh garis perspektif ketemu ing.
Nanging ing kamar Vermeer kita ndeleng kursi ngadeg. Lan yen sampeyan nggambar garis janji ing sadawane kursi, dheweke bakal nyambung ing njaba kanvas!
Lan saiki mbayar manungsa waé menyang lantai ing karya Vermeer!
Yen sampeyan nggambar garis ing pinggir alun-alun, banjur garis bakal konvergen ... uga ing njaba gambar. Garis iki bakal duwe titik ilang dhewe. Nanging! Saben garis bakal ana ing garis cakrawala sing padha.
Mangkono, Vermeer nyambungake perspektif frontal karo sudut. Lan kursi uga ditampilake kanthi bantuan sudut pandang. Lan garis perspektif kasebut konvergen ing titik sing ilang ing garis horizon siji. Carane matématis ayu!
Umumé, nggunakake garis cakrawala lan titik sing ilang, gampang banget kanggo nggambar lantai ing kandhang. Iki sing diarani kothak perspektif. Iku tansah dadi metu banget nyata lan spektakuler.
Lan saka lantai iki mesthi gampang dingerteni manawa gambar kasebut dicet sadurunge jaman Leonardo. Amarga tanpa ngerti carane mbangun kothak perspektif, lantai tansah katon pindhah nang endi wae. Umumé, ora banget nyata.
Saiki ayo pindhah menyang sabanjure, abad kaping XNUMX.
Jean Antoine Watteau. Papan tandha toko Gersin.
Ing abad kaping XNUMX, perspektif linear dikuwasani kanthi sampurna. Iki katon kanthi jelas ing conto karya Watteau.
Ruang sing dirancang kanthi sampurna. Kuwi kesenengan kanggo bisa karo. Kabeh garis perspektif nyambung ing siji titik ilang.
Nanging ana detail sing menarik banget ing gambar kasebut ...
Pay manungsa waé menyang kothak ing sudhut kiwa. Ing kono, buruh galeri nempatake gambar kanggo panuku.
Yen sampeyan nggambar garis perspektif ing sisih loro, mula bakal nyambung ing ... garis mata sing beda!
Pancen, sisih siji ana ing sudut sing cetha, lan sisih liyane meh jejeg karo garis mata. Yen sampeyan ndeleng iki, sampeyan ora bakal bisa nglirwakake keanehan iki.
Dadi kenapa artis kasebut nglanggar hukum perspektif linear sing jelas?
Wiwit jaman Leonardo, wis dikenal manawa perspektif linear bisa ngrusak gambar obyek ing latar ngarep (ing ngendi garis perspektif pindhah menyang titik sing ilang kanthi sudut sing cetha).
Iki gampang dideleng ing gambar abad kaping XNUMX iki.
Dasar kolom ing sisih tengen kothak (kanthi sisi sing padha). Nanging amarga slope kuwat saka garis kothak perspektif, khayalan digawe sing padha persegi dowo! Kanggo alasan sing padha, kolom, kanthi diameter bunder, ing sisih kiwa katon ellipsoidal.
Ing teori, pucuk bunder kolom ing sisih kiwa uga kudu distorsi lan dadi ellipsoid. Nanging seniman nggambarake dheweke minangka bunder, nggunakake perspektif observasional.
Kajaba iku, Watteau nglanggar aturan. Yen dheweke nindakake kabeh kanthi bener, mula kothak kasebut bakal sempit ing mburi.
Mangkono, para seniman bali menyang perspektif observasional lan fokus babagan carane subyek bakal katon luwih organik. Lan sengaja tindak menyang sawetara nglanggar aturan.
Saiki ayo pindhah menyang abad kaping XNUMX. Lan wektu iki ayo kang ndeleng carane artis Russian Ilya Repin digabungake perspektif linear lan observasi.
Ilya Repin. Ora ngenteni.
Sepisanan, seniman mbangun ruang miturut skema klasik. Mung vertikal digeser ngiwa. Lan yen sampeyan ngelingi, seniman sawise jaman Leonardo nyoba ngindhari pusat sing berlebihan. Ing kasus iki, luwih gampang "nyelehake" pahlawan ing tembok tengen.
Uga elinga yen kepala loro karakter utama, putra lan ibu, mungkasi ing sudut pandang. Iki dibentuk dening garis perspektif sing mlaku ing sadawane garis langit-langit menyang titik sing ilang. Iki nandheske hubungan khusus lan malah, siji bisa ngomong, hubungan karakter.
Lan uga ndeleng carane pinter Ilya Repin ngatasi masalah distorsi perspektif ing sisih ngisor gambar. Ing sisih tengen, dheweke nyelehake obyek sing bunder. Mangkono, ana ora perlu kanggo invent apa karo sudhut, minangka Watteau wis apa karo kothak.
Lan Repin nggawe langkah liyane sing menarik. Yen kita nggambar garis perspektif ing sadawane papan lantai, kita entuk sing aneh!
Dheweke ora bakal melu ing siji titik ilang!
Seniman kasebut sengaja nggunakake perspektif observasional. Mulane, spasi katon luwih menarik, ora kaya skema.
Lan saiki kita pindhah menyang abad kaping XNUMX. Aku mikir sing wis guess sing master abad iki ora utamané ngadeg ing upacara karo papan. Kita bakal yakin babagan iki kanthi conto karya Matisse.
Henri Matisse. Bengkel abang.
Wis ing kawitan marketing wis cetha yen Henri Matisse nggambarake papan kanthi cara khusus. Dheweke jelas lunga saka kanon sing dibentuk ing Renaissance. Ya, Watteau lan Repin uga nggawe sawetara sing ora akurat. Nanging Matisse jelas ngupayakake sawetara gol liyane.
Iku langsung bukti yen Matisse nuduhake sawetara obyek ing perspektif langsung (meja), lan sawetara ing mbalikke (kursi lan dodo laci).
Nanging fitur ora mungkasi ana. Ayo tarik garis perspektif meja, kursi lan gambar ing tembok sisih kiwa.
Banjur kita langsung nemokake TIGA cakrawala. Salah sijine ana ing njaba gambar. Ana uga telung vertikal!
Napa Matisse nggawe rumit banget?
Wigati dimangerteni manawa wiwitane kursi katon aneh. Kaya-kaya kita katon ing crossbar ndhuwur mburi saka sisih kiwa. Lan kanggo bagean liyane - ing sisih tengen. Saiki katon ing item ing meja.
Piring kasebut dumunung kaya kita ndeleng saka ndhuwur. Potlot rada miring maneh. Nanging kita ndeleng vas lan kaca saka sisih.
Kita bisa nyathet keanehan sing padha ing penggambaran lukisan. Wong-wong sing nggandhol padha ndeleng langsung marang kita. Kaya jam mbah. Nanging lukisan ing tembok digambarake rada miring, kaya-kaya kita ndeleng saka pojok tengen kamar.
Katon yen Matisse ora pengin kita nliti kamar saka sak panggonan, saka siji sudut. Panjenenganipun misale jek mimpin kita sak kamar!
Dadi kita menyang meja, mbengkongaken sajian lan mriksa. Mlaku-mlaku ngubengi kursi. Banjur menyang tembok sing adoh lan ndeleng lukisan sing digantung. Banjur padha madhep ngiwa, ing karya ngadeg ing lantai. lsp.
Pranyata Matisse ora ngrusak perspektif linear! Dheweke mung nggambarake papan saka sudut sing beda, saka dhuwur sing beda.
Setuju, iku mesmerizing. Kaya kamar urip, envelops kita. Lan werna abang ing kene mung nambah efek iki. Warna mbantu ruang narik kita ...
.
Iku tansah mengkono. Kaping pisanan, aturan digawe. Banjur padha miwiti break mau. Wiwitane isin, banjur luwih wani. Nanging iki ora, mesthi, pungkasan ing dhewe. Iki mbantu kanggo nerangake worldview saka jamane. Kanggo Leonardo, iki kepinginan kanggo keseimbangan lan harmoni. Lan kanggo Matisse - gerakan lan donya padhang.
Babagan rahasia bangunan ruang - ing kursus "Diary of an Art Critic".
***
Matur nuwun khusus kanggo bantuan nulis artikel menyang Sergey Cherepakhin. Kemampuan kanggo ngatasi nuansa konstruksi perspektif ing lukisan sing menehi inspirasi kanggo nggawe teks iki. Dheweke dadi co-penulis.
Yen sampeyan kasengsem ing topik perspektif linear, nulis menyang Sergey (cherepahin.kd@gmail.com). Dheweke bakal seneng nuduhake materi babagan topik iki (kalebu lukisan sing kasebut ing artikel iki).
***
Yen gaya presentasiku cedhak karo sampeyan lan sampeyan kepengin sinau babagan lukisan, aku bisa ngirim siklus pelajaran gratis liwat surat. Kanggo nindakake iki, isi formulir prasaja ing link iki.
komentar maca liyane ndeleng ngisor. Padha asring tambahan apik kanggo artikel. Sampeyan uga bisa nuduhake pendapat babagan lukisan lan seniman, uga takon marang penulis.
Kursus Seni Online
Versi Inggris
***
Link kanggo reproduksi:
Ninggalake a Reply