"Tari" dening Matisse. Komplek ing prasaja, prasaja ing Komplek

Lukisan dening Henri Matisse "Tari" saka Pertapaan ageng. 2,5 dening 4 m Amarga artis digawe iku minangka panel tembok kanggo omah gedhong kolektor Russian Sergei Shchukin.

Lan ing kanvas ageng iki, Matisse nggambarake tumindak tartamtu kanthi cara sing ora bisa ditindakake. Tari. Mboten nggumunaken para sesaminipun sami gumujeng. Sawise kabeh, ing papan kasebut, akeh sing bisa diselehake!

Nanging ora. Sadurunge kita mung digawe kanthi bantuan garis lan telung warna: abang, biru, ijo. Mekaten.

Kita bisa uga curiga manawa Fauvis * (yaiku Matisse) lan primitivis mung ora ngerti cara nggambar kanthi beda.

Iki ora bener. Umume kasus, kabeh padha nampa pendidikan seni klasik. Lan gambar sing nyata banget ana ing kekuwatane.

Kanggo nggawe percoyo iki, iku cukup kanggo katon ing awal, karya mahasiswa. Kalebu Matisse. Nalika padha durung ngembangake gaya dhewe.

Tari kasebut wis dadi karya sing diwasa dening Matisse. Iku cetha nuduhake gaya artis. Lan dheweke sengaja nyederhanakake kabeh sing bisa ditindakake. Pitakonan kok.

Kabeh gampang diterangake. Kanggo nyebut soko penting, kabeh superfluous dipotong. Lan apa sing isih ana kanggo nuduhake maksud artis kasebut kanthi jelas marang kita.

Kajaba iku, yen sampeyan ndeleng kanthi teliti, gambar kasebut ora primitif. Ya, bumi mung ditulis nganggo warna ijo. Lan langit biru. Tokoh kasebut dicet kanthi kondisional, kanthi warna siji - abang. Ora ana volume. Ora ana papan sing jero.

Nanging obahe tokoh kasebut rumit banget. Pay manungsa waé khusus ing sisih kiwa, tokoh paling dhuwur.

Secara harfiah, kanthi sawetara garis sing tepat lan diukur, Matisse nggambarake pose ekspresif sing luar biasa saka wong.

Lan sawetara rincian liyane ditambahake dening artis kanggo ngirim idea kanggo kita. Bumi digambarake minangka jinis elevasi, sing nambah ilusi tanpa bobot lan kacepetan.

Tokoh ing sisih tengen luwih murah tinimbang tokoh ing sisih kiwa. Dadi bunder saka tangan dadi miring. Iku nambah raos kacepetan.

Lan werna penari uga penting. Dheweke abang. Werna semangat, energi. Maneh, saliyane khayalan gerakan.

Kabeh iki sawetara, nanging rincian penting, Matisse nambah mung kanggo siji bab. Supados kawigatosan kita sami katitik saking tarian piyambak.

Ora ing latar mburi. Ora ing pasuryan saka karakter. Ora ing sandhangane. Dheweke mung ora ana ing gambar. Nanging mung ing tari.

Sadurunge kita quintessence saka tari. Intine. Lan ora ana liyane.

Iki ngendi sampeyan ngerti kabeh genius Matisse. Sawise kabeh, nyederhanakake kompleks mesthi luwih angel. Iku luwih gampang kanggo complicate prasaja. Muga-muga aku ora mbingungake sampeyan.

Mbandhingaké Matisse lan Rubens

Lan luwih ngerti gagasan Matisse, bayangake yen karakter duwe pasuryan, sandhangan. Wit lan grumbulan bakal tuwuh ing lemah. Manuk padha mabur ing langit. Contone, kaya Rubens.

Iku bakal dadi gambar temen beda. Kita bakal ndeleng wong, mikir babagan karakter, hubungane. Mikir ing ngendi padha nari. Ing negara apa, ing wilayah apa. Apa cuaca kaya.

Umumé, dheweke bakal mikir babagan apa wae, nanging ora babagan tarian kasebut.

Mbandhingake Matisse karo Matisse dhewe

Malah Matisse dhewe menehi kesempatan kanggo ngerti maksude. Ana siji versi "Tari" sing disimpen ing Museum Pushkin ing Moscow. Ana rincian liyane.

Saliyane "Tari" dhewe, kita ndeleng pot kembang, kursi lan alas.

Kanthi nambahake rincian, Matisse nyatakake ide sing beda banget. Boten babagan tari kados mekaten, nanging babagan gesang beksan ing papan tartamtu.

Bali menyang Tari dhewe. Ing gambar, ora mung ringkesan penting, nanging uga warna.

Yen warna beda, energi gambar uga beda. Maneh, Matisse dhewe kanthi ora sengaja menehi kesempatan kanggo ngrasakake iki.

Coba deleng karyane Dance (I), sing ana ing Museum Seni Modern ing New York.

Karya iki digawe langsung sawise nampa pesenan saka Sergei Schukin. Iki ditulis kanthi cepet, kaya sketsa.

Wis werna luwih bisu. Lan kita langsung ngerti kepiye warna abang tokoh kasebut menehi kontribusi sing signifikan kanggo perasaan gambar kasebut.

Sajarah penciptaan "Tari"

Mesthine, sejarah penciptaan ora bisa dipisahake saka gambar kasebut. Kajaba iku, crita kasebut nyenengake banget. Kaya sing wis dakcritakake, Sergei Shchukin ngutus Matisse ing taun 1909. Lan ing telung panel. Dheweke pengin ndeleng tarian ing kanvas siji, musik ing kanvas liyane, lan adus ing kanvas katelu.

Katelu ora tau rampung. Loro liyane, sadurunge dikirim menyang Shchukin, dipamerake ing Salon Paris.

Penonton wis padha tresna impresionis. Lan paling ora wiwit ngerteni post-impresionis: Van gogh, Cezanne lan Gauguin.

Nanging Matisse, kanthi potongan abang, kaget banget. Mula, mesthi, karya kasebut dicela tanpa karuan. Shchukin uga entuk. Dheweke dikritik amarga tuku macem-macem sampah ...

Shchukin ora dadi salah siji sing isin, nanging wektu iki dheweke nyerah lan ... ora gelem nglukis. Nanging banjur dheweke sadar lan njaluk ngapura. Lan panel "Tari", uga kamar uap menyang "Musik", aman tekan Rusia.

Kang mung bisa kita bungah-bungah. Sawise kabeh, kita bisa ndeleng salah siji saka masterpieces paling misuwur saka master manggon ing pertapan.

* Fauvism - seniman sing makarya kanthi gaya "Fauvism". Emosi ditulis ing kanvas kanthi bantuan warna lan wujud. Tandha padhang: bentuk sing disederhanakake, warna sing cerah, gambar sing rata.

***

komentar maca liyane ndeleng ngisor. Padha asring tambahan apik kanggo artikel. Sampeyan uga bisa nuduhake pendapat babagan lukisan lan seniman, uga takon marang penulis.