Tato krasan

Tato krasan

Genre tato paling anyar sing diasilake saka pembebasan kreatifitas ing taun 1980-an sing kurang luwih resmi ditampa dening komunitas tato yaiku tato krasan. Ing pirang-pirang aspek, tato krasan bisa diarani jembatan menyang masa lalu suku saka kerajinan kasebut kanthi kesederhanaan desain lan fungsi magis. Kaya sing dingerteni saka jeneng kasebut, tato krasan minangka embranchment DIY saka budaya tato, sing ditindakake dening non-profesional ing pementasan omah lan asring ora ana peralatan khusus. Nanging, ana lapisan nilai liyane ing gaya tato iki, kajaba fungsi perwakilan klasik lan pertukaran informasi saka tato kasebut.

liminalitas

Bisa diarani tato krasan minangka manifestasi saka nyambungake tukang tato lan wong sing tato, ritual simbolis sing ngasilake tandha materi konkrit, lan kabeh proses dadi perwujudan saka ikatan abadi sing lagi digawe. Ing budaya tato mainstream acara sing padha bisa uga katon - kasus ing kene bakal cocog (utawa pasangan) tato. Tato pasangan yaiku tato kanthi desain sing padha sing ngrampungake saben liyane (loro bagian saka jantung lan liya-liyane) lan digawe dening wong loro kanggo nandheske perasaan pribadhi marang sesuatu utawa wong liya, utawa, luwih asring, saben liyane.

Sanajan fungsi sambungan ing kasus iki ora ana keraguan, cara produksi lan asile beda karo tato gawean. Ing wektu sing padha, tato sing cocog lan tato krasan duwe ciri umum tartamtu - ing kasus loro kasebut ana wong loro, sambungan kasebut diadegake lan proses kasebut nyebabake (utawa luwih katon) modifikasi awak.

Nanging, yen tato sing dipasangake menehi kesempatan kanggo nuduhake identitas para peserta, tato krasan luwih seneng dadi trade-off. Salah sawijining perspektif sing bisa ditindakake bisa digayuh kanthi bantuan proses Ritual Victor Turner: Struktur lan Anti-struktur (1969), ing ngendi Turner nggambarake liminalitas minangka proses konversi, sing nemtokake individu (sing diarani "wong ambang"), kanggo sijine iku prasaja, ing proses transisi antarane posisi saka socium ing macem-macem kasus tartamtu.

Nanging, ing kasus tato krasan, sudut pandang babagan proses transisi kudu dipindhah lan obyek kudu diganti saka individu (kanthi atribut minangka posisi lan negara) menyang pasangan, ing ngendi loro pihak utamane nduweni beda, utawa malah kuwalik, posisi lan maksud. Kaya ing Turner, proses tato ing kene bisa diterangake paling apik kanthi telung tahap: tahap pertama yaiku tahap sambungan - nalika calon tato lan wong sing tato nggawe kepercayaan lan sambungan tartamtu, sing kudu cukup kuat kanggo nerusake. menyang tahap sabanjure - proses tato.

Ing kene, para aktor dipisahake dening peran sing ditindakake sajrone proses kabeh, peran tato - sing menehi tandha, lan peran tato - sing nampa. Pungkasan, sawise tato rampung, loro peserta, uga nalika wiwitan suku, ngumpul maneh kanggo nuduhake sambungan anyar sing wis digawe.