Aku ngilangi dandanan sajrone jarak sosial - iki kedadeyan

Wiwit aku nyekel tanganku concealer pisananku sak kelas enem, aku nglukis saben dina. Ora ana tugas sing bakal rampung, ora ana latihan sing bakal ditindakake, utawa sikil bakal metu saka lawang tanpa sethithik nutupi kulitku. Minangka anak aku wis kukul cystic elek. Lan sanajan kulitku ora ana maneh ketutupan kukulAku isih aran perlu kanggo ndhelikake saben tandha cilik lan catu. Nanging nalika jarak sosial diwiwiti sawetara wulan kepungkur amarga pandemi COVID-19, aku mutusake kanggo nindakake eksperimen tanpa dandanan. Aku pancen ora duwe papan kanggo pindhah, ora ana sing weruh, lan saliyane aku metu saka omah kanggo mlaku-mlaku ngubengi blok, aku dirantai menyang omahku. Kanthi atine, kanggo pisanan ing 12 taun, aku njupuk tas make-up lan nampa kulitku kaya apa. Terus maca kanggo ngerteni apa sing kedadeyan. 

Iki Kedadeyan Nalika Aku Mungkasi Nganggo Dandanan 

Mbalik ing Maret, aku ninggalake New York kanggo nyingkirake aku saka masyarakat karo kulawarga ing Pennsylvania. Nalika iku aku miwiti eksperimen iki tanpa dandanan. Jujur, katon tanpa dandanan cukup alami dipasangake karo sandhangan piyama biasa lan kerja ing amben. Sayange, pengabdianku kanggo eksperimen pancen penting. Ing sawetara dina pisanan, aku sengit arep tanpa dandanan. Kulitku suwek kaya edan (matur nuwun, stres), bunderan peteng ngganggu aku (matur nuwun, kurang turu), lan kulit sing ora isin lan ora ana tembaga ora nggawe aku rumangsa tenang sajrone telpon Zoom. . Aku mung ora rumangsa kaya aku - aku rumangsa reged. Aku wis biasa ditabuh ing ngarep nganti saben aku ndeleng ing pangilon lan ndeleng raine wuda, aku rada kaget. 

Nanging nalika dina lan minggu liwati, aku wiwit bener-bener ngurut, wani ngomong, seneng Tanpa dandanan. Ora mung kukul saya suar, nanging hiperpigmentasi lan parut kukul sing nggegirisi sanajan sadurunge pandemi wis dadi ora katon. Aku bisa njaluk digunakake kanggo pasuryan gundhul, kang ageng kanggo kula. Bonus tambahan? Ora kudu nggawe dandanan ing wayah esuk tegese aku butuh 20 menit liyane turu, sing mesthi mbantu mripatku bengkak. Kulitku kaya bisa ambegan kanggo pisanan ing uripku. 

Sawise kira-kira enem minggu, aku ngrampungake eksperimen kasebut. Aku narik tas dandanan saka ndhelikake lan miwiti aplikasi produk rai (Aku nyaranake Maybelline New York Age Rewind Eraser). Aku pungkasane nggunakake produk sing luwih murah tinimbang sadurunge eksperimen. Panggonan-panggonan sing aku rumangsa kudu didhelikake kanthi jujur ​​ora ngganggu aku maneh. Aku isih seneng dandanan, aja salah. Nanging eksperimen iki nggawe aku yakin yen nindakake tugas utawa menyang gedung olahraga (nalika mbukak maneh) kanthi rai mbukak.